De vlucht, Greg, Arequipa en watermeloen
Door: Hadassa
Blijf op de hoogte en volg Hadassa en Klaske
26 Januari 2014 | Peru, Arequipa
Ineens was het moment daar.. na maanden van heftige voorbereiding stonden Klaske en ik op Schiphol te zwaaien naar ons complete uitzwaaiteam. Wat een leuke mensen en wat gaan we ze missen! Uiteraard hebben de zenuwen en de spanning ook wel iets van mijn bewustzijn ontnomen, het echte missen gaat vast nog wel een keer opkomen. Maar op dat moment liep ik uitgelaten naar ons vliegtuig toe waar bij de ingang van het vliegtuig mijn eerste ontmoeting met steward Greg plaatsvond. Greg zei: goedemorgen dames! Maar omdat het al half één was zei ik: goedemiddag:) ‘Oh we hebben een eigenwijze in ons midden’ zei Greg terwijl hij Klaske’s papieren controleerde en vervolgens de mijne aanpakte. ‘Waar is je goede ticket want hiermee kun je niet aan boord’. Hij keek mij vragend aan en ik weet eigenlijk niet hoe mijn hoofd er op dat moment uit zag maar ik zie het zo voor me dat die grappenmaker wel schrok van mijn grote verschrikte ogen die al op het punt stonden om zich te vullen met tranen. Gelukkig was Klaske iets nuchterder op dat moment : ‘Oooh, dat is een grap hoor. En tegen meneer Greg: ‘en ze is al zo zenuwachtig!’. Ik kon Greg zijn hersenen wel in slaan, al wist ik op dat moment niet dat hij zo heette. Ik was er wel vrij zeker van overtuigd dat hij homo was maarja dat zijn maar details. (Een man die gewoon french manicure kent en kan uitspreken.. hm?’.. overduidelijk)
De vlucht
Ik moet zeggen dat Greg de rest van de 10,5 uur durende vlucht zijn best heeft gedaan om het goed te maken met mij. We werden overladen met lekkere hapjes en drankjes en kregen alles een keer zoveel als de rest van de passagiers. Op een gegeven moment maakte de Peruaanse man, die naast Klaske zat, de opmerking dat hij nog geen moment had gezien dat zij niet aan het eten was. Oeps. Maar het was wel lekker en we hebben ons erg vermaakt en hard gelachen :)
De vlucht viel mij alles mee. We zaten naast elkaar en keken een beetje filmpjes en kletsten wat en af en toe moesten we iets lekkers aanpakken dat Greg ons aanreikte. Allemaal niet vervelend. Het ging ook veel sneller dan ik had gedacht. We wandelden heen en weer en maakten massa’s foto’s van verschillende wolken die op dat moment echt super interessant leken. Een paar uur lang boven de oceaan vliegen is niet vrij boeiend maar het moment dat het vaste land van Suriname in zicht kwam werd het wel interessant, uitgestrekte bossen en rivieren onder ons. We drukten onze neus haast plat tegen de miniraampjes om geen detail te hoeven missen. En voor de momenten dat ik wel verveeld voor me uitkeek op mijn stoeltje zat er voor ons een TE schattig kindje (het hele vliegtuig zat vol met TE schattige Peruaanse kindjes die ik allemaal in mijn tas wou stoppen) Maar dit kindje ging af en toe met haar hoofdje boven de stoel uit naar mij lachen en dan lachte ik terug en dan was ze weer weg en dan kwam ze even later weer en dan lachte ze weer en dan lachte ik terug en dan was ze weer weg.. Nouja, ik heb me niet verveeld. Ondertussen maakten we ook nog gezellige babbeltjes met Greg en hij vertelde ons over plekken die wij moesten gaan zien. En , zei hij, morgen neem ik jullie mee uit eten in een restaurant met een prachtig uitzicht. Toen moesten we helaas Greg teleurstellen want wij waren de volgende dag al niet meer in Lima. Greg was een beetje verbaasd toen hij hoorde dat wij op de airport van Lima 10 uur moesten wachten op de volgende vlucht. Hij vond dat geen goed plan, dat twee meisjes daar midden in de nacht zouden zitten wachten. Daarom besloot hij dat het een veeeel veiliger plan was om ons zijn hotelkamer aan te bieden, hij zou wel bij een collega slapen of een extra bed erbij zetten. Hij sliep in een 5-sterrenhotel betaald door de KLM en we konden er heerlijk douchen en tanden poetsen en even uitrusten van de vlucht. Dat was een heel goed plan vond Greg en hij gaf ons zijn nummer zodat wij hem konden bellen nadat we onze bagage hadden opgehaald.
Hotel VS airport
Maar gelukkig hebben wij maandenlang internationaliseringslessen gevolgd en, misschien nog beter, een heel gezond verstand gekregen. Terwijl we gaar en moe van de vlucht incheckten bij airport Lima voor onze volgende vlucht vonden we onszelf heel verstandig om niet op Greg in te gaan. Wie weet speelt hij wel dat hij homo is, ja wie weet werkt hij wel helemaal niet voor KLM, we verzonnen hele goede redenen om maar niet aan dat vijfsterrenhotel met dat heerlijk zachte bed en warme douche te denken. Maar dat werd, naarmate de uren verstreken, wel lastiger, ook het feit dat er nergens banken stonden en we uiteindelijk ergens in een hal op de grond lagen met ons hoofd op onze koffers onder een fleecedekentje maakte het er al niet beter op. Wat waren we blij dat we het laatste uurtje een bankje vonden! Ja, je leven wordt een stuk simpeler als je moe bent. En dat allemaal om ervoor te zorgen dat we niet gelijk de eerste dag, dat we een stap buiten Europa zetten, vermist raken ^^
Arequipa
Maar we hebben de volgende vlucht gehaald, van Lima naar Arequipa. Die was werkelijkwaar prachtig. Anderhalf uur lang over de bergen gevlogen, zelfs een stukje van de Nazca Lines gezien terwijl de zon opkwam. En oh, wat waren we gaar toen we eenmaal om half 7 in de ochtend op Arequipa airport stonden. Om 7 uur waren we bij ons hostel waar we eigenlijk pas om 11 uur in mochten maar we mochten meteen naar binnen en we kregen een heerlijk ontbijt, een grote pannenkoek gevuld met banaan en caramel eroverheen. Daarna zijn we gaan douchen en in ons bed gaan liggen waar we ons netjes aan de regel hebben gehouden om niet de hele gemiste nacht in te halen. Maar oh wat was t moeilijk om er weer uit te komen. Het was wel echt heerlijk om daarna een jurkje! aan te kunnen doen en slippers aan mn voeten te voelen, een zonnebril op mn hoofd te zetten en die ook echt nodig hebben... We hebben heerlijk rondgestruind in Arequipa tot het ineens donker werd. Nu liggen we weer in ons hostel kamertje tevreden van dit dagje en eigenlijk erg blij met het zonnetje dat we vandaag op ons hoofd hebben gevoeld. We zeggen telkens; het is januari en in Nederland is het koud. En dan maken we foto’s terwijl we watermeloen eten.
Morgen gaan we hier nog een dagje rondstruinen en dan nemen we maandag de bus naar Puno dat ook erg mooi schijnt te zijn. Daar blijven we een dagje en dan gaan we naar Cuzco vanwaar we worden opgehaald en we de bergen in verdwijnen om hard te gaan af studeren.. Maar nu eerst nog even een paar daagjes chillen!
De vlucht
Ik moet zeggen dat Greg de rest van de 10,5 uur durende vlucht zijn best heeft gedaan om het goed te maken met mij. We werden overladen met lekkere hapjes en drankjes en kregen alles een keer zoveel als de rest van de passagiers. Op een gegeven moment maakte de Peruaanse man, die naast Klaske zat, de opmerking dat hij nog geen moment had gezien dat zij niet aan het eten was. Oeps. Maar het was wel lekker en we hebben ons erg vermaakt en hard gelachen :)
De vlucht viel mij alles mee. We zaten naast elkaar en keken een beetje filmpjes en kletsten wat en af en toe moesten we iets lekkers aanpakken dat Greg ons aanreikte. Allemaal niet vervelend. Het ging ook veel sneller dan ik had gedacht. We wandelden heen en weer en maakten massa’s foto’s van verschillende wolken die op dat moment echt super interessant leken. Een paar uur lang boven de oceaan vliegen is niet vrij boeiend maar het moment dat het vaste land van Suriname in zicht kwam werd het wel interessant, uitgestrekte bossen en rivieren onder ons. We drukten onze neus haast plat tegen de miniraampjes om geen detail te hoeven missen. En voor de momenten dat ik wel verveeld voor me uitkeek op mijn stoeltje zat er voor ons een TE schattig kindje (het hele vliegtuig zat vol met TE schattige Peruaanse kindjes die ik allemaal in mijn tas wou stoppen) Maar dit kindje ging af en toe met haar hoofdje boven de stoel uit naar mij lachen en dan lachte ik terug en dan was ze weer weg en dan kwam ze even later weer en dan lachte ze weer en dan lachte ik terug en dan was ze weer weg.. Nouja, ik heb me niet verveeld. Ondertussen maakten we ook nog gezellige babbeltjes met Greg en hij vertelde ons over plekken die wij moesten gaan zien. En , zei hij, morgen neem ik jullie mee uit eten in een restaurant met een prachtig uitzicht. Toen moesten we helaas Greg teleurstellen want wij waren de volgende dag al niet meer in Lima. Greg was een beetje verbaasd toen hij hoorde dat wij op de airport van Lima 10 uur moesten wachten op de volgende vlucht. Hij vond dat geen goed plan, dat twee meisjes daar midden in de nacht zouden zitten wachten. Daarom besloot hij dat het een veeeel veiliger plan was om ons zijn hotelkamer aan te bieden, hij zou wel bij een collega slapen of een extra bed erbij zetten. Hij sliep in een 5-sterrenhotel betaald door de KLM en we konden er heerlijk douchen en tanden poetsen en even uitrusten van de vlucht. Dat was een heel goed plan vond Greg en hij gaf ons zijn nummer zodat wij hem konden bellen nadat we onze bagage hadden opgehaald.
Hotel VS airport
Maar gelukkig hebben wij maandenlang internationaliseringslessen gevolgd en, misschien nog beter, een heel gezond verstand gekregen. Terwijl we gaar en moe van de vlucht incheckten bij airport Lima voor onze volgende vlucht vonden we onszelf heel verstandig om niet op Greg in te gaan. Wie weet speelt hij wel dat hij homo is, ja wie weet werkt hij wel helemaal niet voor KLM, we verzonnen hele goede redenen om maar niet aan dat vijfsterrenhotel met dat heerlijk zachte bed en warme douche te denken. Maar dat werd, naarmate de uren verstreken, wel lastiger, ook het feit dat er nergens banken stonden en we uiteindelijk ergens in een hal op de grond lagen met ons hoofd op onze koffers onder een fleecedekentje maakte het er al niet beter op. Wat waren we blij dat we het laatste uurtje een bankje vonden! Ja, je leven wordt een stuk simpeler als je moe bent. En dat allemaal om ervoor te zorgen dat we niet gelijk de eerste dag, dat we een stap buiten Europa zetten, vermist raken ^^
Arequipa
Maar we hebben de volgende vlucht gehaald, van Lima naar Arequipa. Die was werkelijkwaar prachtig. Anderhalf uur lang over de bergen gevlogen, zelfs een stukje van de Nazca Lines gezien terwijl de zon opkwam. En oh, wat waren we gaar toen we eenmaal om half 7 in de ochtend op Arequipa airport stonden. Om 7 uur waren we bij ons hostel waar we eigenlijk pas om 11 uur in mochten maar we mochten meteen naar binnen en we kregen een heerlijk ontbijt, een grote pannenkoek gevuld met banaan en caramel eroverheen. Daarna zijn we gaan douchen en in ons bed gaan liggen waar we ons netjes aan de regel hebben gehouden om niet de hele gemiste nacht in te halen. Maar oh wat was t moeilijk om er weer uit te komen. Het was wel echt heerlijk om daarna een jurkje! aan te kunnen doen en slippers aan mn voeten te voelen, een zonnebril op mn hoofd te zetten en die ook echt nodig hebben... We hebben heerlijk rondgestruind in Arequipa tot het ineens donker werd. Nu liggen we weer in ons hostel kamertje tevreden van dit dagje en eigenlijk erg blij met het zonnetje dat we vandaag op ons hoofd hebben gevoeld. We zeggen telkens; het is januari en in Nederland is het koud. En dan maken we foto’s terwijl we watermeloen eten.
Morgen gaan we hier nog een dagje rondstruinen en dan nemen we maandag de bus naar Puno dat ook erg mooi schijnt te zijn. Daar blijven we een dagje en dan gaan we naar Cuzco vanwaar we worden opgehaald en we de bergen in verdwijnen om hard te gaan af studeren.. Maar nu eerst nog even een paar daagjes chillen!
-
26 Januari 2014 - 08:36
Marjolein:
Hahaha! Leuk om te lezen! Meiden, heel veel plezier en geniet maar van jullie slippers! Ik ben in ieder geval jaloers! ;-)
Xx -
26 Januari 2014 - 08:59
Gert Molema:
Dag dames,
fijn dat jullie goed aangekomen zijn. Ik heb wel even smakelijk zitten lachen om jullie verhalen. We zien de foto's graag tegemoet en ik ben - net als Marjolein - wel een beetje jaloers op dat mooie weer, zomerkleding en watermeloen. Maar ja, je kunt niet alles hebben. Heel veel liefs! Tot horens,
Gert
-
26 Januari 2014 - 11:28
Greg:
Hey Klaske en Hadassa!!!
Zo blij dat jullie gezellig, comfortabel, maar vooral veilig en heelhuids aangekomen zijn op jullie eindbestemming! Na zoveel horrorverhalen over en in het buitenland gehoord te hebben: het was het minste wat we konden doen!
Ik heb echt gelachen met jullie aan boord vanaf het eerste moment, en dat maakt het vliegen zo leuk....
We wensen jullie heel veel plezier en vooral ook succes samen met jullie project.
Blijf lief en positief ;-))
Groetjes en we Appen! -
26 Januari 2014 - 11:33
Esther:
Aaah klinkt goed allemaal en ik ben ook jaloers op dat mooie weer daar. Ik kijk uit naar het volgende verhaal :)
Xxx -
26 Januari 2014 - 11:56
Arina:
Goed om te lezen dit!
Heel veel plezier(=
Xx -
26 Januari 2014 - 13:13
Jeanette:
Hoi, wat een heerlijk verhaal, en wat zijn jullie verstandig:) Hier heeft het gevroren, het is mistig, grauw weer.De pannenkoeknmiddag lijkt alweer heel ver weg en is nog maar een week geleden. Dus geniet veel en blijf schrijven! liefs madre Jeanette -
26 Januari 2014 - 13:42
Frances:
Jaaaa, wat een heerlijk verhaald dit! (en wat een heerlijke pannenkoeken he, daar!)
Geniet geniet, van het mooie weer, de bergen, de lama's en de leuke mensen daar.
Ohja, en als de misti het begeeft: geniet van de uitbarsting he, en niet rennen dat haal je toch niet. haha
-
26 Januari 2014 - 14:48
Stefany :
Hoi Has & Klas,
Leuk om te lezen dit (:
Karoemdoep, de zon zien opgaan uit het vliegtuigraam. Wat een leven.
Veel plezier, de komende chilldagjes en een kusje van je zusje xx -
26 Januari 2014 - 15:40
Marijke :
Hey lieve Hadassa,
Goed om te lezen dat je veilig bent aangekomen..althans tot zover! Ik wens jullie heel veel plezier, leerzame momenten en heerlijk eten! Ik zal je blog in de gaten houden, en zie nu al uit naar je volgende verhaal! Lieve groeten, marijke uit Ommen -
26 Januari 2014 - 16:29
Peter En Anneke:
Ha meiden, wat leuk om te lezen, en voor ons is de herinnering nog vers, of we er net zelf geweest zijn :) geniet van dat prachtige land, het heerlijke weer en de mooie mensen.
We lez(v)en mee. -
26 Januari 2014 - 16:29
Peter En Anneke:
Ha meiden, wat leuk om te lezen, en voor ons is de herinnering nog vers, of we er net zelf geweest zijn :) geniet van dat prachtige land, het heerlijke weer en de mooie mensen.
We lez(v)en mee. -
26 Januari 2014 - 18:58
Anneke:
Hallo lieve Hadassa, ( en Klaske)
Leuk om jullie verhalen te lezen! Wat schrijf je leuk Hadassa! Ga jullie volgen! -
26 Januari 2014 - 21:05
Berry En Tanja:
Super interessant. Wat een reis! Goed de kerels van je afgeslagen, want thuis wacht er nog één op je (op Hadassa ook?)
Gods zegen op je reis.
Sjaloom! -
26 Januari 2014 - 21:54
Bé Vogelzang:
Hallo Hadassa en Klaske,
Wat een reis hebben jullie al achter de rug! Maar gelukkig veilig geland. Dankzij het FBaccount van jouw moeder Hadassa, ontdekte ik deze site.
Ik weet niet wat je daar gaat doen. Ik lees iets over studeren en kom ook de naam Arequipa tegen. Dat link ik aan Pan de Vida. Heeft het daar mee te maken?
In ieder geval een heel fijne tijd daar en geniet van de warmte. Het is hier koud en als ik daar over nadenk, dan zou ik graag even bij jullie willen kijken en de zon op mijn bassie voelen.
hartelijke groet uit Ommen
Bé en Ria
-
27 Januari 2014 - 09:12
Anita:
Hallo Dames. Ben blij dat ik nu wel n reactie kan achter laten. Met de mobiel lukte het niet. Maar wat heerlijk geschreven en wat een zaligheid in n jurkje en op slippers te kunnen gaan!! Geniet!! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
